Ben jij er ook zo één? Zo iemand die graag vertelt hoe genoeg je hebt van de winter, dat het ondertussen toch wel lente mag worden, dat het notabene op de eerste meteorologische lentedag (20 maart) gewoon sneeuwde, dat de tuinstoelen nog nooit zo laat buiten stonden en dat je de winterjas nog nooit zo lang aan hebt gehad? Ik zal je eerlijk zeggen: inmiddels ben ik wel zo iemand. Het heeft even geduurd, maar inmiddels ben ik zo’n klager. In alle berekeningen is het lente en komend weekend gaat zelfs de ZOMERTIJD al in. En dan staan wij misschien nog steeds de voorruit van onze auto te krabben. Dus ik roep heel hard ach en wee met de meute mee.
Mindfulness
Is dat leven in het Nu? Nee. Is dat mindfulness? Nee. Is dat positief gedacht? Nee. Ga ik daarmee dan niet in tegen alles wat ik altijd zeg en schrijf? Ehhh… ja. En daarom, juist daarom, schrijf ik toch maar weer een positief bericht over leven in het Nu en accepteren wat is in plaats van verlangen naar wat niet is.
Want was mis ik deze dagen met mijn huidige (negatieve) attitude?
* Ik mis de kans om te genieten van de heerlijke vrieskou. Het tintelen van het puntje van mijn neus, waar ik altijd zo om moet glimlachen.
* Ik mis het genot van in die dikke, warme jas kruipen en denken “het maakt niet uit dat ik zo lijk op een Michelinmannetje, ik heb het tenminste warm.”
* Ik mis de verwondering die me altijd beneemt wanneer ik sneeuwvlokken zie vallen.
* Ik mis het respect voor de natuur die nog kaal en stil is (afgezien van de diverse bloesems aan takken en opkomende krokussen en andere bloemen).
En… meest belangrijk van allemaal: ik mis positieve energie. Want hoe hard ik ook verlang naar de lente, het is gewoon nog winter. En hoe meer ik mopper over dat vaststaande feit, hoe zuurder ik wordt. Waarom doe ik mezelf dit aan? Waarom maak ik mezelf zuur?
Veertigdagentijd een tijd van bezinning
Waarom doet überhaupt iemand zich zoiets aan? Zo sterk verlangen naar iets dat er niet is dat hij/zij niet meer ziet hoe mooi datgene is dat er wél is?Ik ga die vraag niet voor u beantwoorden. We zitten op dit moment in het staartje van de Veertigdagentijd. De Veertigdagentijd is de aanloopperiode naar Pasen en van oudsher een tijd voor bezinning. Dus u mag zelf aan de slag met deze vraag. Als u ook, net als ik, zo zit te verlangen naar ander weer en daardoor de schoonheid van het huidige weer mist, vraag u zelf dan af waarom dat zo is. U -en ik- mist zoveel moois. Genieten van de lente kan altijd nog. Het is nu tijd om te genieten van de winter.
En over een paar dagen is het Pasen. Hét symbolische moment voor Nieuw Leven (Jezus is uit de dood opgestaan) en een nieuw begin. Misschien dat dan ook de lente… (hé, een beetje verlangen mag, zolang je maar aanwezig bent in het Nu). Have a happy winter.
Art of Zen 