De luxe van bewust reageren

Basisgedrag
Het stimulus-respons model is bekend bij velen. Door iets wat in je omgeving gebeurt, vertoon jij bepaald gedrag. Bijvoorbeeld als iemand ‘hallo’ tegen je zegt, kijk je die persoon aan en zeg je waarschijnlijk iets terug en wanneer je hard je hoofd stoot, uit je een kreet van pijn. Ook in marketing en verkoop wordt dit model vaak gebruikt. Als iets 2,99 euro kost, kopen mensen het eerder dan wanneer het 3,00 euro kost en woorden als ‘opruiming’, ‘sale’ en ‘korting’ hebben ook sterke invloed op hoe wij reageren.

Dit zijn eenvoudige en onschuldige voorbeelden waarbij de respons onbewust reageert op de gebeurtenis (de stimulus). Echter, ook bij grotere of minder onschuldige gebeurtenissen gaat dit model op. Je kind heeft leuk gespeeld buiten en komt enthousiast thuis en maakt moddervlekken op de vloer. Jij reageert boos. Of iemand vergeet een afspraak en jij voelt je teleurgesteld en gekwetst. Op je werk heb je het al zo druk en toch accepteer je die extra klus (omdat je het zo leuk vind, omdat je geen ‘nee’ durft te zeggen, omdat het erbij hoort, omdat … etc.).

Eigenlijk is onze respons op heel veel situaties of gebeurtenissen onbewust of semi-onbewust. Met dat laatste bedoel ik dat we ons wel bewust zijn van onze respons, maar dat we diep van binnen eigenlijk een andere respons wilden geven.

Bewust sturen
Met de kennis van het stimulus-respons model kunnen we onze respons bewust sturen. We hebben dan misschien niet altijd invloed op wat er om ons heen gebeurt (binnenrennend kind, hoofd stoten tegen kastje, iemand die je laat zitten, werk dat op je bureau komt), maar we hebben 100% invloed op onze respons. Wat we nodig hebben om niet (semi-)onbewust te reageren op een stimulus is het besef dat er altijd een moment van tijd zit tussen de stimulus en onze respons. Dat kan een klein moment zijn of een groot moment, maar het moment is er. Stephen Covey noemt dit het gat tussen stimulus en respons. In dat moment beslissen we hoe we reageren. Als we ons bewust zijn van dat moment, kunnen we een bewuste keuze maken over onze respons. Je kunt bijvoorbeeld het binnenrennende kind optillen en lachend op het aanrecht zetten. Je kunt jezelf een standje geven dat je het kastdeurtje open hebt gelaten, je kunt een extra drankje bestellen en genieten van de onverwachte vrije tijd die je hebt gekregen doordat je gesprekspartner niet is komen opdagen, je kunt de extra klus weigeren of aangeven op welke termijn jij deze kunt behandelen.

Steeds vaker besef ik hoe makkelijk het is, om je respons te sturen als je je bewust bent dat jij aan het stuur staat. Zo heb ik laatst lachend door de regen gefietst, terwijl ik het echt niet leuk vond. En toen ik vorige week erg boos was op iemand omdat ik vond dat zij mij geen ruimte gaf om eigen beslissingen te nemen, kon ik die boosheid omzetten in gelatenheid. En natuurlijk lukt het mij nog heel vaak niet. Het is moeilijk om je bewust te worden van onbewust gedrag. Maar het lukt steeds vaker en steeds beter. Zolang ik maar besef dat ik zelf kan bepalen hoe ik reageer op een situatie of gebeurtenis. Wat een luxe!

Advertentie

Willen of nodig hebben?

En zo ineens voel ik het weer opkomen… het gevoel om te schrijven, te mediteren, weer aandacht aan het spirituele te geven. Een jaar lang ben ik met andere zaken bezig geweest: een nieuwe relatie, een nieuwe en tijdsintensieve opleiding, wisselend werk. Het schrijven van blogs, het geven van healings en workshops en het mediteren kwamen als vanzelf ver op de achtergrond terecht.

 

Nu de studie en het werk een zomerstop hebben, merk ik dat de ruimte die daardoor is ontstaan in mijn leven en mijn gedachten weer wordt  ingenomen door wat ik liefst wil: bezig zijn met die bijzondere kant van ons mens-zijn: het on(der)bewuste, het ondefinieerbare, het mysterieuze aspect van Zijn.

 

Het zette mij weer aan het denken over wat ik graag wil in mijn leven en waarom het toch zo vaak een andere kant op gaat. Laatst vertelde een van de deelnemers van een cursus die ik gaf enthousiast tegen mij: “alles wat ik wil, komt naar me toe.” Ze was er erg gelukkig mee. Ik benijdde haar, want dat zou ik ook willen kunnen zeggen. Maar ik krijg geregeld niet wat ik wil. Bij mij is het wel zo dat alles wat ik nodig heb om vooruit te kunnen, naar me toe komt. Hierover door mijmerend, vraag ik me af wie het het best getroffen heeft? Degene die alles krijgt waar hij naar verlangt of degene die alles krijg wat hij nodig heeft? Of zou het niet uitmaken?

 

Het was maar een paar minuten verder in het gesprek dat dezelfde cursist klaagde over het feit dat ze het zo druk had, dat ze nauwelijks meer een moment voor zich zelf had en dat dat vooral kwam omdat ze alles zo leuk vond en nergens ‘nee’ tegen kon zeggen. Blijkbaar kreeg ze toch niet alles wat ze wilde, want anders had ze wel meer vrije tijd gehad. Zou zij misschien zoveel aanbod van leuke dingen krijgen om te leren keuzes te maken en ‘nee’ te leren zeggen. Met andere woorden: zou zij net als ik krijgen wat zij nodig heeft om zich te ontwikkelen?

 

En ook ik wil misschien wel teveel en kies dan blijkbaar toch (onbewust?) voor iets anders dan het schrijven een blog of het geven van een workshop. Want ik heb natuurlijk afgelopen jaar heus wel momenten gehad waarbij ik helemaal vrij was om te kiezen wat ik zou gaan doen. En ik koos toen niet voor meditatie, workshop of blog. Hoe graag wil ik dat dan werkelijk?

 

Welk onderscheid is er te maken tussen willen en nodig hebben?

 

En zo ben ik weer bij het begin. Opeens ging het kriebelen en heb ik weer een stukje geschreven. Gewoon omdat ik het wil. Of toch omdat ik het nodig heb?

De balans tussen goed en slecht

“Hoe gaat het?”
–“Ja, goed. Lekker vakantie, mooi weer, dochter geslaagd voor haar examen, nog een meevaller van de Belastingdienst gehad. Toppie!”
“En met je broer?”
– “Niet zo best, helaas. Zijn huis is nog steeds niet verkocht en vorige week is hij na een ernstige val in het ziekenhuis terecht gekomen.”

De begrippen “goed” en “slecht” zijn voor iedereen bekend. En we kunnen meestal ook heel makkelijk aangeven wanneer het goed met ons gaat of juist slecht (of iets er tussen in). Maar is het eigenlijk wel zo simpel?

Ik moet vaak denken aan een Oosters verhaaltje hierover. Kort weergegeven gaat dat als volgt:
“Door een mislukte oogst kunnen een boer en zijn zoon nog maar nauwelijks financieel rondkomen. Wat slecht, zeiden de mensen. Toen vond de zoon een paard waarvan de eigenaar onvindbaar was. In die tijd was het bezit van een paard een rijkdom en de mensen waren blij voor hen. Wat goed, zeiden de mensen. Het werk zou nu veel sneller gaan waardoor ze meer konden verdienen. Maar niet lang daarna viel de zoon van het paard en brak zijn been. Wat slecht, zeiden de mensen. Toen brak er oorlog uit en alle weerbare mannen werden opgeroepen. De kreupele zoon werd niet opgeroepen. Wat goed, zeiden de mensen.”

Iets dat goed lijkt, kan dus slecht uitpakken en andersom. Je denkt er goed aan te doen te investeren in vastgoed, maar dan stort de vastgoedmarkt in. Je blijft tegen beter weten in die ene ochtend langer in bed liggen, mist de trein waardoor je te laat op het werk komt voor die belangrijke bespreking, maar ontmoet wachtend op het perron de vrouw van je dromen. Kun jij nu nog zeggen wat er goed was en wat slecht?

Wat misschien wel interessant is om eens bij jezelf na te gaan: van welke momenten in je leven heb jij het meest geleerd? De momenten dat alles gewoon goed ging? Of de momenten dat het je allemaal wat tegen zat en je moeite moest doen om vooruit te komen?

Eigenlijk heeft ieder moment en iedere situatie een goede en een slechte kant. Als alles in je leven op rolletjes loopt, is dat van de ene kant bekeken goed. Maar van de andere kant bekeken: je gaat achteroverleunen, wordt er lui van, hebt je geen uitdaging meer en je verliest iedere motivatie. Dat is niet zo best. En wanneer je in je leven in een diep dal raakt, voelt dat waarschijnlijk heel slecht. Maar aan de andere kant: nu leer je doorzetten, je leert omgaan met moeilijke situaties, je leert dingen vanuit andere perspectieven te zien en zeer waarschijnlijk leer je jezelf een stuk beter kennen. Je ontdekt dat je sterker bent dan je dacht en tot veel meer in staat dan je voor mogelijk hield. Dat is geweldig!

Als je op die manier naar je eigen leven kijkt, zul je zien dat de zogenaamde ‘goede’ momenten en situaties je de kans geven even stil te staan en de zogenaamde ‘slechte’ momenten en situaties je in beweging zetten en je de kans geven je te ontwikkelen. En inderdaad… sommige mensen hebben beduidend meer ‘goede’ tijden dan anderen. Zo is het leven. Maar wie is daarbij dan beter af? Degene die stil staat of degene die zich continu ontwikkelt?

O ja, en over die man aan het begin van dit stukje: plots opkomend noodweer verwoestte zijn caravan, zijn dochter bleek het examen gekocht te hebben van een Ibn Ghaldounleerling en de meevaller van de Belastingdienst bleek voor zijn broer te zijn die daardoor toch in zijn huis kon blijven wonen, samen met zijn grote nieuwe liefde, te weten de verpleegster die hem in het ziekenhuis verzorgde. Het kan verkeren.

Je slimme lichaam

Eigenlijk weten we het allemaal wel: ons lichaam geeft geregeld signalen over ons welbevinden: moeheid, hoofdpijn, vastzittende nek/schouders, pijnlijke knie. Het zijn voorbeelden die we allemaal wel herkennen. Zo vertelt ons lichaam ons bijvoorbeeld dat we rustiger aan moeten doen, dingen moeten loslaten of –bij sommigen- dat het gaat regenen ;-). Toch negeren we vaak deze signalen onder het mom van “is toch allemaal bijgeloof/verzinsel.”

De University van Iowa heeft echter inmiddels het wetenschappelijke bewijs dat ons lichaam meer weet dan we denken én dat het soms bepaalde zaken zelfs eerder weet dan ons verstand. Het bevestigt in ieder geval de theorie van de vier vormen van weten (fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel).

Bij dit onderzoek in Iowa moesten de proefpersonen steeds opnieuw kiezen tussen een rode of een blauwe kaart waarmee ze een bepaald geldbedrag konden winnen of verliezen. Hun opdracht was zoveel mogelijk geld te winnen. Wat ze echter niet wisten, was dat de rode kaarten extreem risicovol waren en dat je alleen kunt winnen met de blauwe kaarten. De meeste proefpersonen begonnen dit toch rond de 50^e kaart te ontdekken en bij de 80^e kaart wisten alle deelnemers het vrijwel zeker. Bijzonder is dat bij bijna alle proefpersonen het lichaam al na gemiddeld 10 kaarten stressreacties vertoonde bij de beweging richting de rode kaarten, dus vóórdat de kaart getrokken was. Deze stressreactie kwam niet voor wanneer men van plan was een blauwe kaart te kiezen. Met andere woorden: daar waar het verstand, ons mentale weten, bij kaart 50 rood gevaarlijk begon te vinden, deed ons lichaam, ons fysieke weten, dat al bij kaart 10.

Al vaker heb ik gesproken over de vier vormen van weten bij de mens: fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel, oftewel lichaam, geest, hart en ziel. Daar waar mensen over het spirituele weten, onze ziel, vaak lacherig doen omdat ze het niet begrijpen, doen mensen over het fysieke weten, ons lichaam, vaak lacherig omdat ze het niet geloven. Gelukkig komt er op dit gebied steeds meer onderzoek, vooral binnen de neurowetenschap. Onderzoeken die wetenschappelijk aantonen dat ons lichaam soms over meer kennis beschikt dan ons verstand. Als we ons verstand hiervan kunnen overtuigen, zouden we dan het advies “luister naar je lichaam” vaker opvolgen?

Het moet anders, zegt men. Maar hoe?

Je hoort en leest het steeds vaker: volgens sociologen, organisatiedeskundigen, politici, managementgoeroes en vele CEO’s bevinden we ons in een overgangsperiode. Oude oplossingen werken niet meer, nieuwe dienen zich aan, maar de contouren zijn nog vaag.

Deze stelling wordt bevestigd door organisaties en bedrijven die er in hun eigen situatie concreet mee geconfronteerd worden. Businessmodellen, strategieën en managementtechnieken hebben niet meer hetzelfde effect als voorheen. Met als gevolg dat we niet bereiken wat we willen bereiken.

Maar wat werkt dan wel?
Mijn antwoord is: een holistische benadering.
Het holisme gaat uit van het idee dat een systeem (bv. mens of organisatie) bestaat uit alle onderdelen/elementen én de interactie/samenhang tussen die onderdelen. Oftewel: het geheel is meer dan de som der delen.

Elementen van een bedrijf/organisatie
Wijlen Stephen Covey spreekt in zijn boek De Achtste Eigenschap over ‘de complete mens’. Deze zou bestaan uit 4 vier dimensies: fysiek, mentaal, emotioneel, spiritueel. Ook in andere literatuur kom je deze vier dimensies tegen. Volgens mij kun je deze dimensies ook vertalen naar bedrijven en organisaties.

Dimensie           Mens                  Organisatie
Fysiek                 Lichaam           Productie (Machines, computers, gebouwen)
Mentaal             Gedachten       Beleid (management, bestuur)
Emotioneel      Gevoelens       Mensen (gedrag/cultuur)
Spiritueel         Ziel, essentie  Identiteit, ziel, kern, essentie, droom (missie/visie?)

Daarnaast is het dus van groot belang om de interactie en samenhang tussen deze dimensies waar te nemen. Deze zijn –net als de spirituele dimensie- op het eerste gezicht niet waarneembaar. Dat komt omdat ze van een ander energieniveau zijn. Dit vraagt wellicht om een stukje uitleg.

Energieniveau
Alles is energie. Dat heeft de wetenschap ons geleerd. Uiteindelijk bestaat alles in deze wereld uit atomen die dicht of minder dicht bij elkaar zitten. Deze dichtheid bepaalt het energieniveau. Zo ontstaat energie in vaste vorm (huizen, auto’s, stoelen, mensen, etc.), in vloeibare vorm (water, bloed, olie, etc.), in gasvorm (zuurstof, koolmonoxide, helium) en in fijnstoffelijke vorm.

Oftewel:
Dimensie         Energieniveau      Organisatie
Fysiek              Vast                           Productie (Machines, computers, gebouwen)
Mentaal           Vloeibaar               Beleid (management, bestuur)
Emotioneel    Gasvorm                Mensen (gedrag/cultuur)
Spiritueel        Fijnstoffelijk       Identiteit, ziel, essentie, droom (missie/visie?)

Helder waarnemen
De fijnstoffelijke energie is niet op normale wijze waarneembaar met onze zintuigen, maar wel op buiten-normale wijze. We spreken dan van ‘helder waarnemen’ (helderzien, helderhoren, heldervoelen, helderruiken, helderproeven). Sommigen kunnen dit van nature, de meeste mensen moeten zich daar in ontwikkelen. Gelukkig zijn daar cursussen en opleidingen voor, zoals de beroepsopleiding voor Holistisch-Energetisch Coach.

Organisatiescan van de complete organisatie
Een holistisch benadering betekent dus naast de ‘gewone’ energievormen ook de bijzondere energievormen in je overwegingen en besluitvorming mee te nemen. En omdat ‘gewoon’ tegenwoordig niet meer werkt, zit de oplossing wellicht in het bijzondere. Om zo’n compleet, holistisch plaatje van je bedrijf of organisatie te krijgen, kun je een holistisch adviseur of coach inschakelen. Hij/zij heeft vaak aan één of twee bezoeken genoeg om een analyse/diagnose te maken. Wees innovatief, stap buiten de gebaande paden. Immers, Einstein zei al: “Je lost een probleem niet op vanuit hetzelfde soort denken dat tot het probleem heeft geleid.” Het kan wel eens dé oplossing voor je organisatie of bedrijf zijn.

Zomertijd IJstijd

Ben jij er ook zo één? Zo iemand die graag vertelt hoe genoeg je hebt van de winter, dat het ondertussen toch wel lente mag worden, dat het notabene op de eerste meteorologische lentedag (20 maart) gewoon sneeuwde, dat de tuinstoelen nog nooit zo laat buiten stonden en dat je de winterjas nog nooit zo lang aan hebt gehad? Ik zal je eerlijk zeggen: inmiddels ben ik wel zo iemand. Het heeft even geduurd, maar inmiddels ben ik zo’n klager. In alle berekeningen is het lente en komend weekend gaat zelfs de ZOMERTIJD al in. En dan staan wij misschien nog steeds de voorruit van onze auto te krabben. Dus ik roep heel hard ach en wee met de meute mee.

Mindfulness
Is dat leven in het Nu? Nee. Is dat mindfulness? Nee. Is dat positief gedacht? Nee. Ga ik daarmee dan niet in tegen alles wat ik altijd zeg en schrijf? Ehhh… ja. En daarom, juist daarom, schrijf ik toch maar weer een positief bericht over leven in het Nu en accepteren wat is in plaats van verlangen naar wat niet is.

Want was mis ik deze dagen met mijn huidige (negatieve) attitude?
* Ik mis de kans om te genieten van de heerlijke vrieskou. Het tintelen van het puntje van mijn neus, waar ik altijd zo om moet glimlachen.
* Ik mis het genot van in die dikke, warme jas kruipen en denken “het maakt niet uit  dat ik zo lijk op een Michelinmannetje, ik heb het tenminste warm.”
* Ik mis de verwondering die me altijd beneemt wanneer ik sneeuwvlokken zie vallen.
* Ik mis het respect voor de natuur die nog kaal en stil is (afgezien van de diverse bloesems aan takken en opkomende krokussen en andere bloemen).

En… meest belangrijk van allemaal: ik mis positieve energie. Want hoe hard ik ook verlang naar de lente, het is gewoon nog winter. En hoe meer ik mopper over dat vaststaande feit, hoe zuurder ik wordt. Waarom doe ik mezelf dit aan? Waarom maak ik mezelf zuur?

Veertigdagentijd een tijd van bezinning
Waarom doet überhaupt iemand zich zoiets aan? Zo sterk verlangen naar iets dat er niet is dat hij/zij niet meer ziet hoe mooi datgene is dat er wél is?Ik ga die vraag niet voor u beantwoorden. We zitten op dit moment in het staartje van de Veertigdagentijd. De Veertigdagentijd is de aanloopperiode naar Pasen en van oudsher een tijd voor bezinning. Dus u mag zelf aan de slag met deze vraag. Als u ook, net als ik, zo zit te verlangen naar ander weer en daardoor de schoonheid van het huidige weer mist, vraag u zelf dan af waarom dat zo is. U -en ik- mist zoveel moois. Genieten van de lente kan altijd nog. Het is nu tijd om te genieten van de winter.

En over een paar dagen is het Pasen. Hét symbolische moment voor Nieuw Leven (Jezus is uit de dood opgestaan) en een nieuw begin. Misschien dat dan ook de lente… (hé, een beetje verlangen mag, zolang je maar aanwezig bent in het Nu). Have a happy winter.

Wat de onbewuste laag van je organisatie je vertelt

Je eigen organisatie écht kennen
Zou het niet heerlijk zijn wanneer je als directie weet wat de wérkelijke (onbewuste) waarde van je organisatie is voor de mensen die er mee te maken hebben? Dat je weet wat er onderhuids in je organisatie speelt? En hoe je écht van betekenis kunt zijn voor je medewerkers, je klanten en je andere stakeholders? Ik heb ervaren dat ik je daarbij helpen kan doordat ik de onderstromen binnen een organisatie kan lezen.

Het ware verhaal
In een organisatie/bedrijf stroomt veel energie, niet alleen vanwege machines, computers, verlichting en verwarming, maar ook door het toedoen van mensen. Het is voor iedereen zichtbaar/voelbaar dat op een plek waar iedereen druk en gehaast is er een andere sfeer/energie heerst dan daar waar mensen rustig en relaxt zijn. En als er ergens een hoogoplopend conflict is geweest, is dat vaak vlak daarna in de ruimte nog voelbaar. Dit zijn de ‘onderstromen’ binnen een organisatie. We zijn ons niet bewust van die energie, maar het is er duidelijk. Het mooie van deze energie is dat deze ‘het ware verhaal’ vertelt over wat er gaande is binnen en tussen teams, afdelingen en organisaties. Het geeft onbewuste patronen, communicatiestijlen en reacties weer. Het moeilijke is dat we deze energie niet kunnen oppikken met ons verstand of onze vijf zintuigen.

Menselijke energie als bron van informatie
Maar alles is te leren en zo heb ik in 2010 een driejarige opleiding afgerond om die energieën bij mensen en tussen mensen waar te kunnen nemen. Tijdens en na deze opleiding heb ik voorzichtig geëxperimenteerd hiermee binnen adviesopdrachten waarbij ik betrokken was. De resultaten waren dusdanig positief dat ik deze wijze van adviseren nu bewust als zodanig wil profileren.

Dit ‘lezen van de onderstromen’ is een belangrijk onderdeel van een nieuwe en unieke vorm van advies die ik organisatiehealing noem. Het is zeer waardevol voor bedrijven en organisaties bij:

• concrete, maar niet benoembare knelpunten, verstoringen, klachten (in welke vorm of op welk niveau dan ook)
• worstelen met vragen als ‘waar doen we het eigenlijk voor?’, ‘wat is onze essentie?’, ‘welke betekenis hebben we voor mensen en/of de maatschappij?’
• (her)formulering van identiteit, visie en/of ‘corporate strategy’

Praktijkvoorbeeld
Hoe ziet dat er in de praktijk nu uit met die energie? Een voorbeeld: ik trof in een organisatie de situatie aan dat er ondanks alle open deuren erg sprake was van een eilandjescultuur. Het was iedere afdeling voor zich. Voor mij was dat waarneembaar, omdat de energie heel duidelijk stokte bij de kantoordeuren. Het ging niet de gang op om verbinding te maken met andere afdelingen. De eilandjescultuur is benoemd naar de directie en een van de daaropvolgende acties was het bewust stimuleren van een actievere samenwerking tussen de verschillende afdelingen.

Wilt u meer weten over deze bijzondere vorm van advies? Een mailtje of telefoontje naar EchtRob is voldoende.

Kerstblog: “U zult uw Redder vinden in een oude stal, liggend in een voerbak voor de dieren.”

“Uw Redder is gearriveerd. U treft hem in een stal, liggend in een voerbak voor de dieren.”

Wie? Wat? Waarheen?
Kerst 2012. Een wereld in beroering en dat is nog zachtjes uitgedrukt. Steeds meer mensen, organisaties en zelfs landen raken in de verdrukking. We kijken met z’n allen onzeker om ons heen. Wat gebeurt er in hemelsnaam? Wat moet ik doen? Waar moet ik heen? Wat is er aan de hand in de wereld, in mijn organisatie, in mijn leven? Waar is iemand om op te leunen? Iemand die mij zegt welke richting ik op moet? Of op z’n minst iemand die op kalme toon zegt dat het wel weer goed komt?

Redding is nabij
Tweeduizendentwaalf jaar geleden was het niet anders. Grote ontreddering, crises, onzekere tijden, mensen zochten naar houvast, naar richting. Ogen waren gericht op het hof, maar ook keizers, faraos en hun wijze mannen hadden niet de gewenste antwoorden. Uiteindelijk kwam de redding voor velen uit een totaal onverwachte hoek: in een uithoek van een derderangs dorp werd in een verlaten stal een kind geboren. Bij gebrek aan beter werd de voerbak van de dieren gebruikt als wieg. Dit kind, Jezus, werd uiteindelijk door velen gezien als Redder, Richtinggever, Leider.

Op zoek naar…
Moeten we nu met z’n allen weer op zoek gaan naar ‘een nieuwe Jezus’? Nee, volgens mij niet. Maar wat dit verhaal ons wél vertellen kan, is dat we voor verlichting en verlossing misschien eens op andere plekken moeten zoeken, onbekende terreinen moeten betreden en niet-voor-de-hand-liggende ideeën een kans moeten geven.

Koers bepalen vanuit je eigen Essentie
Steeds meer mensen en organisaties ontdekken dat de manier waarop wij gewend zijn te doen, niet meer datgene oplevert wat we er van verwachten op basis van onze kennis en ervaring. Als de manier waarop jij gewend bent te doen opeens niet meer werkt en je op zoek moet naar iets anders, dan ben je een moment stuurloos, richtingloos. Om een nieuwe richting te bepalen, is het wel van essentieel belang om te weten wat de essentie van je bestaan is en het doel dat je uiteindelijk wilt bereiken. Laat door alle weelde en uitspattingen van de afgelopen jaren dat nu net dé twee zaken zijn die mensen en organisaties niet meer (her)kennen. En als je niet weet wat je eigen essentie is, de spil van je eigen Ik, en ook niet weet waarvoor je op deze aarde bent, welk doel je uiteindelijk wenst te bereiken… tja, dan is het logisch dat angst en onzekerheid toeslaat.

Doe het eens anders
Stop nu eens met het gebruiken van je verstand om uit de draaikolk te komen die je stuurloos, richtingloos en weerloos maakt. Heb je nog niet in de gaten dat dat niet (meer) werkt? Onder andere wijlen Steven Covey wist te vertellen dat een mens eigenlijk vier vormen van intelligentie bezit: fysiek (lichamelijke reacties), mentaal (verstand), emotioneel (gevoelens) en spiritueel (intuïtie). We proberen vooral met onze mentale intelligentie (héél veel nadenken) en onze fysieke intelligentie (héél hard werken) weer op koers te komen. Helaas zonder veel succes.

Wat wél werkt
Hoe lang zal het nog duren voor we de andere twee ontdekken en gaan gebruiken? Wanneer gaan we de paleizen van het verstand verlaten om in de onooglijke en verlaten buitengebieden van onze persoonlijkheid het gevoel en de intuïtie te ontdekken? En ja, áls we het dan eindelijk ontdekken, zal het een baby zijn, net als 2012 jaar geleden. Nog niet in staat tot veel, maar kirrend van vreugde dat het ontdekt is. Dus moeten we het voeden, aandacht geven, er mee spelen en het serieus nemen. Als we dat doen met ons gevoel en onze intuïtie, als mens en/of organisatie, dan zal het ons snel helpen om richting te geven en houvast te bieden.

En als je goed luistert naar je eigen innerlijk, zul je een stemmetje op kalme toon horen zeggen dat het allemaal wel weer goed komt. En zo is het.

Ik wens je gezegende kerstdagen en een koersvast nieuw jaar.

Aandacht is gezond

Hoe vaak doe jij iets op de automatische piloot? Vanuit routine? En hoeveel aandacht geef je die activiteiten op dat moment? Hoe vaak op een dag ben jij met AL je aandacht (dus 100%) bij één activiteit?

Multi-tasken
De meeste mensen vinden het erg moeilijk om de aandacht maar op één onderwerp te richten. Zeker wanneer dat eenvoudige activiteiten zijn zoals tanden poetsen, douchen, fietsen, de (af)was doen. Toch is het juist bij dit soort taken heel goed én vooral gezond om daar met al je aandacht bij te zijn. Ik noem drie argumenten.

In het hier en nu zijn
Het eerste argument: door al je aandacht te geven aan wat je doet, plaats jij jezelf helemaal in het hier en nu. En sinds het begrip ‘mindfulness’ een hype geworden is, weet iedereen hoe belangrijk het is voor je welzijn om in het hier en nu te leven. Voor degenen die hier meer over willen weten: een aanrader om te lezen op dit gebied is ‘De kracht van het Nu’ van Eckhart Tolle.

Rust in je hoofd
De tweede reden om met al je aandacht bij de routineklussen te zijn, is vanwege de rust die het je brengt. Je mentale brein ervaart even geen druk, hoeft niet te piekeren, heeft geen stress en hoeft niet te multi-tasken. In je hoofd wordt het dus even lekker rustig en dat vindt je hoofd best wel prettig, want zo vaak komt dat niet voor. Wanneer je dit een paar keer hebt gedaan (én volgehouden!), zul je merken dat jij er ook rustiger van wordt.

De pracht van simpel werk
Sinds ik bij de eenvoudige klussen mijn aandacht daadwerkelijk bij die klussen heb in plaats van bij iets anders waar ik me druk over maak, vind ik die klussen ook leuker om uit te voeren. Simpelweg omdat ik ze steeds vaker als rustmoment zie. Autowassen, strijken, afwassen, stofzuigen zijn nu activiteiten waarbij ik steeds vaker een soort van serene rust ervaar. Het is eigenlijk een bijzondere paradox: door met al je aandacht bij een activiteit te zijn, kom je mentaal en emotioneel tot rust en doe je dus eigenlijk twee dingen tegelijk (bv. afwassen én tot rust komen). Dus toch multi-tasking, maar dan op een heel ander niveau.

Betere balans in je leven
Als laatste, maar zeker niet als minste, biedt het jou als persoon een steeds betere balans in het leven. Vanuit het idee van ‘de complete mens’ bestaat ieder mens uit een fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel aspect. Hoe meer die vier in balans zijn, hoe beter jij als geheel functioneert (‘je goed voelt’). Door met al je mentale en emotionele aandacht bij een fysieke handeling te zijn, integreer je die drie op dat moment. Deze drie ‘bewuste niveaus’ maken dan een koppeling met het ‘onbewuste’ niveau van het spirituele aspect en daardoor ga je je steeds lekkerder voelen, ook wanneer het eenvoudige klusje voorbij is. Het ‘gevoel’ of de ‘flow’ ebt nog even na. En hoe meer ervaren je wordt in dit soort aandacht geven, hoe langer de flow blijft. Totdat je uiteindelijk zo lang in flow blijft dat de flow van de ene activiteit overgaat in die van de ander. Dan heb je echt je leven in balans.

Dus: wees goed voor jezelf: geef aandacht aan routinewerk en wordt rustiger, gezonder en beter in balans.

Echtheid=hechtheid

Actieve aanpak crisis uitgesteld
21 april 2012: het Catshuisoverleg is geklapt. Actieve aanpak van de crisis wordt dus (wéér) uitgesteld. En iedere verdere uitstel betekent meer bedrijven die in de problemen komen of ten onder gaan. Beoogde plannen zoals een verhoging van de BTW en een grondslagverbreding IB/VPB maken het er voor bedrijven alleen maar moeilijker op. Hoe overleeft ú de komende jaren?

Hoe overleef ik?
Laat ik eerlijk zijn, want dat bent u van mij gewend: Het antwoord op die vraag ligt eerder in uw verleden dan in uw toekomst. Een simpel voorbeeld uit uw eigen ervaring helpt wellicht om dit duidelijk te maken. Kijk eens naar uzelf, naar uw eigen situatie. Kijk naar uzelf als koper. Het maakt niet uit of dat als consument is of als zakelijke klant. Kijk naar uzelf als koper en beantwoord de volgende vraag: welke leveranciers blijft u trouw? Wie mogen op uw klandizie gaan of blijven rekenen?

Hoogstwaarschijnlijk is uw antwoord: bedrijven die dicht bij mij staan, waarmee ik een (h)echte band heb.

(H)echte relaties
Kijk nu eens naar uw eigen organisatie en kijk daarbij door de buitenste laag heen. Haal het bladgoud van uw gevel en kijk naar uw bedrijf. Met hoeveel klanten heeft u net zo’n (h)echte band als u als klant heeft met de bedrijven in uw eigen voorbeeld? En met hoeveel klanten zou u zo’n (h)echte band willen hebben? En waarom heeft u niet met al die bedrijven zo’n (h)echte band?

Droevig
Het meest droeve dat ik in deze tijd zie gebeuren, is dat allerlei organisaties NU –op dit moment- die (h)echte band proberen te realiseren met hun klanten. Maar dat is dus het meest foute wat een bedrijf kan doen. Want die band is dus niet écht, omdat het vanuit een verkeerde intentie gebeurt. Het gebeurt dan vanuit angst; angst om de klant te verliezen, angst om failliet te gaan, angst om grote afschrijvingen te moet doen op voorraad, etc. Als een organisatie er heel veel moeite in stopt wordt het misschien wel (even) een hechte band, maar nooit een échte. Een echte band begint vanuit edele motieven, gericht op het welzijn van de klant. Dat voelt/proeft/ziet de klant en reageert daar met goede intentie op en zo wordt een echte band een hechte band.

Té laat voor klantbehoud
De moeilijk tijden waar we nu in zitten, zijn niet het moment om kost wat kost zoveel mogelijk opdrachten en klanten te behouden. Daarvoor is het écht al véél te laat. Serieus, neemt u dat maar van mij aan: voor het behoud van klanten is het vijf óver twaalf. Of ze blijven of gaan bepalen ze in deze moeilijke tijden helemaal zelf, soms ook op hun beurt gedwongen door omstandigheden. Hoe dan ook: het ligt buiten uw macht.

Wat moet ik dan doen?
Waarvoor is dit dan wél de juiste tijd? De huidige tijd is hét moment om naar u zelf te kijken. Waarom bent u niet zo (h)echt naar uw klanten als u eigenlijk wilt zijn? Als u daar nu de antwoorden op vindt en na de ergste storm nog overeind staat, dan heeft u het best denkbare fundament voor alle mogelijke situaties in de toekomst: 1) u kent en bent uw organisatie écht en 2) uw klanten belonen uw echtheid met hun hechtheid. En dát is marketing in zijn pure essentie: uw echtheid wordt hun hechtheid.