Wat de onbewuste laag van je organisatie je vertelt

Je eigen organisatie écht kennen
Zou het niet heerlijk zijn wanneer je als directie weet wat de wérkelijke (onbewuste) waarde van je organisatie is voor de mensen die er mee te maken hebben? Dat je weet wat er onderhuids in je organisatie speelt? En hoe je écht van betekenis kunt zijn voor je medewerkers, je klanten en je andere stakeholders? Ik heb ervaren dat ik je daarbij helpen kan doordat ik de onderstromen binnen een organisatie kan lezen.

Het ware verhaal
In een organisatie/bedrijf stroomt veel energie, niet alleen vanwege machines, computers, verlichting en verwarming, maar ook door het toedoen van mensen. Het is voor iedereen zichtbaar/voelbaar dat op een plek waar iedereen druk en gehaast is er een andere sfeer/energie heerst dan daar waar mensen rustig en relaxt zijn. En als er ergens een hoogoplopend conflict is geweest, is dat vaak vlak daarna in de ruimte nog voelbaar. Dit zijn de ‘onderstromen’ binnen een organisatie. We zijn ons niet bewust van die energie, maar het is er duidelijk. Het mooie van deze energie is dat deze ‘het ware verhaal’ vertelt over wat er gaande is binnen en tussen teams, afdelingen en organisaties. Het geeft onbewuste patronen, communicatiestijlen en reacties weer. Het moeilijke is dat we deze energie niet kunnen oppikken met ons verstand of onze vijf zintuigen.

Menselijke energie als bron van informatie
Maar alles is te leren en zo heb ik in 2010 een driejarige opleiding afgerond om die energieën bij mensen en tussen mensen waar te kunnen nemen. Tijdens en na deze opleiding heb ik voorzichtig geëxperimenteerd hiermee binnen adviesopdrachten waarbij ik betrokken was. De resultaten waren dusdanig positief dat ik deze wijze van adviseren nu bewust als zodanig wil profileren.

Dit ‘lezen van de onderstromen’ is een belangrijk onderdeel van een nieuwe en unieke vorm van advies die ik organisatiehealing noem. Het is zeer waardevol voor bedrijven en organisaties bij:

• concrete, maar niet benoembare knelpunten, verstoringen, klachten (in welke vorm of op welk niveau dan ook)
• worstelen met vragen als ‘waar doen we het eigenlijk voor?’, ‘wat is onze essentie?’, ‘welke betekenis hebben we voor mensen en/of de maatschappij?’
• (her)formulering van identiteit, visie en/of ‘corporate strategy’

Praktijkvoorbeeld
Hoe ziet dat er in de praktijk nu uit met die energie? Een voorbeeld: ik trof in een organisatie de situatie aan dat er ondanks alle open deuren erg sprake was van een eilandjescultuur. Het was iedere afdeling voor zich. Voor mij was dat waarneembaar, omdat de energie heel duidelijk stokte bij de kantoordeuren. Het ging niet de gang op om verbinding te maken met andere afdelingen. De eilandjescultuur is benoemd naar de directie en een van de daaropvolgende acties was het bewust stimuleren van een actievere samenwerking tussen de verschillende afdelingen.

Wilt u meer weten over deze bijzondere vorm van advies? Een mailtje of telefoontje naar EchtRob is voldoende.

Advertentie

Kerstblog: “U zult uw Redder vinden in een oude stal, liggend in een voerbak voor de dieren.”

“Uw Redder is gearriveerd. U treft hem in een stal, liggend in een voerbak voor de dieren.”

Wie? Wat? Waarheen?
Kerst 2012. Een wereld in beroering en dat is nog zachtjes uitgedrukt. Steeds meer mensen, organisaties en zelfs landen raken in de verdrukking. We kijken met z’n allen onzeker om ons heen. Wat gebeurt er in hemelsnaam? Wat moet ik doen? Waar moet ik heen? Wat is er aan de hand in de wereld, in mijn organisatie, in mijn leven? Waar is iemand om op te leunen? Iemand die mij zegt welke richting ik op moet? Of op z’n minst iemand die op kalme toon zegt dat het wel weer goed komt?

Redding is nabij
Tweeduizendentwaalf jaar geleden was het niet anders. Grote ontreddering, crises, onzekere tijden, mensen zochten naar houvast, naar richting. Ogen waren gericht op het hof, maar ook keizers, faraos en hun wijze mannen hadden niet de gewenste antwoorden. Uiteindelijk kwam de redding voor velen uit een totaal onverwachte hoek: in een uithoek van een derderangs dorp werd in een verlaten stal een kind geboren. Bij gebrek aan beter werd de voerbak van de dieren gebruikt als wieg. Dit kind, Jezus, werd uiteindelijk door velen gezien als Redder, Richtinggever, Leider.

Op zoek naar…
Moeten we nu met z’n allen weer op zoek gaan naar ‘een nieuwe Jezus’? Nee, volgens mij niet. Maar wat dit verhaal ons wél vertellen kan, is dat we voor verlichting en verlossing misschien eens op andere plekken moeten zoeken, onbekende terreinen moeten betreden en niet-voor-de-hand-liggende ideeën een kans moeten geven.

Koers bepalen vanuit je eigen Essentie
Steeds meer mensen en organisaties ontdekken dat de manier waarop wij gewend zijn te doen, niet meer datgene oplevert wat we er van verwachten op basis van onze kennis en ervaring. Als de manier waarop jij gewend bent te doen opeens niet meer werkt en je op zoek moet naar iets anders, dan ben je een moment stuurloos, richtingloos. Om een nieuwe richting te bepalen, is het wel van essentieel belang om te weten wat de essentie van je bestaan is en het doel dat je uiteindelijk wilt bereiken. Laat door alle weelde en uitspattingen van de afgelopen jaren dat nu net dé twee zaken zijn die mensen en organisaties niet meer (her)kennen. En als je niet weet wat je eigen essentie is, de spil van je eigen Ik, en ook niet weet waarvoor je op deze aarde bent, welk doel je uiteindelijk wenst te bereiken… tja, dan is het logisch dat angst en onzekerheid toeslaat.

Doe het eens anders
Stop nu eens met het gebruiken van je verstand om uit de draaikolk te komen die je stuurloos, richtingloos en weerloos maakt. Heb je nog niet in de gaten dat dat niet (meer) werkt? Onder andere wijlen Steven Covey wist te vertellen dat een mens eigenlijk vier vormen van intelligentie bezit: fysiek (lichamelijke reacties), mentaal (verstand), emotioneel (gevoelens) en spiritueel (intuïtie). We proberen vooral met onze mentale intelligentie (héél veel nadenken) en onze fysieke intelligentie (héél hard werken) weer op koers te komen. Helaas zonder veel succes.

Wat wél werkt
Hoe lang zal het nog duren voor we de andere twee ontdekken en gaan gebruiken? Wanneer gaan we de paleizen van het verstand verlaten om in de onooglijke en verlaten buitengebieden van onze persoonlijkheid het gevoel en de intuïtie te ontdekken? En ja, áls we het dan eindelijk ontdekken, zal het een baby zijn, net als 2012 jaar geleden. Nog niet in staat tot veel, maar kirrend van vreugde dat het ontdekt is. Dus moeten we het voeden, aandacht geven, er mee spelen en het serieus nemen. Als we dat doen met ons gevoel en onze intuïtie, als mens en/of organisatie, dan zal het ons snel helpen om richting te geven en houvast te bieden.

En als je goed luistert naar je eigen innerlijk, zul je een stemmetje op kalme toon horen zeggen dat het allemaal wel weer goed komt. En zo is het.

Ik wens je gezegende kerstdagen en een koersvast nieuw jaar.

Waarom doe jij wat je doet?

Allemaal onzin
“Allemaal onzin, dat gedoe van betekenisdenken, maatschappelijke verantwoordelijkheid, liefdevolle organisaties. Er moet gewoon geld verdiend worden. Niet meer, niet minder.” Zo begon de man links van me het gesprek. Ik vroeg: “Waarom dan?” “Gewoon”, zei hij, “gewoon, omdat het nu eenmaal zo is.” En ik weer: “Ja maar, waarom is het dan zo?” Ik voelde me net een kleuter van 4 die in de ‘waarom’- fase zit. Ongeduldig kreeg ik als antwoord: “Zo werkt de economie. Als je maar genoeg geld verdient, maak je winst en als je winst maakt, kun je doorgaan.”

Ben jij onmisbaar?
De man keek oprecht verbaasd dat ik die simpele logica nog niet door had. Wat deed zo’n naïef iemand als ik op deze hoogstaande bijeenkomst. “En is dat belangrijk, doorgaan?”, vroeg ik. “Duuh”, was het enige dat hij kon uitbrengen. “Waarom?” vroeg ik in oprechte interesse. “Hoezo waarom?” Hij keek me oprecht onbegrijpend aan. “Nou, waarom is doorgaan belangrijk?”, herhaalde ik. De man nam zijn glas wat steviger in zijn hand en zei aarzelend: “Ik begrijp je vraag niet.” Ik: “Zo moeilijk is ‘ie niet: waarom is het zo belangrijk dat jouw bedrijf doorgaat? Doe jij iets onmisbaars? Gaat de wereld ten onder als jouw bedrijf stopt?” “Rob, doe niet zo idioot”, zei de man en daaruit bleek hoe slecht hij me kende, “Wie doet nou iets onmisbaars?” “Ik moet doorgaan, om meer geld te verdienen.” “Dus je moet geld verdienen om door te gaan en doorgaan om geld te verdienen?” Van deze redenatie was de man zichtbaar in de war. Hij schudde zijn hoofd een keer en keek mij indringend aan. “Wat is het nu precies dat je wilt weten?” vroeg hij uiteindelijk heel langzaam. “Waarom doe jij wat je doet?” vroeg ik hem net zo langzaam.

Drie niveaus van bestaan
Die laatste vraag heb ik in mijn leven al zo vaak gesteld aan mensen dat ‘ie grijs begint te worden. Al vele jaren voordat ik identiteitsmarketeer werd en zelfs al voordat ik communicatie als vakgebied koos, confronteerde ik mensen met hun keuzes. Waarom doe jij wat je doet? Het ging dan niet alleen over werk. Vaak ging het ook over keuzes in relaties, studie en persoonlijke ontwikkeling. Maar in dit stukje gaat het wel over werk. Waarom doe jíj wat je doet? Ja, jij! Jij, die nu dit stukje leest.

Volgens psychologen als Maslow, Richard Barrett en Kaj Morel zijn er diverse niveaus voor het antwoord op deze waarom-vraag. Meest recent is de driedeling van Morel: Aan de basis staan antwoorden als ‘een mens moet toch leven?’(niveau ‘baan’), daarboven ‘omdat ik er goed in ben’ (niveau ‘carriere’) en helemaal bovenin staan antwoorden als ‘ik wil verschil maken’ en ‘ik wil de wereld een beetje beter maken’ (niveau ‘missie’). De laatste tijd hoor ik antwoorden van dat laatste niveau weer vaker voorbij komen. En ik zie in interviews leiders uit politiek en bedrijfsleven gedrag vertonen dat hier ook op aansluit. Daar word ik blij van.

Betekenisvol leven
Mensen willen weer van betekenis zijn voor anderen, willen anderen gelukkig maken. En jij? Weet jij eigenlijk al waarom jij doet wat jij doet? En als het antwoord in het hoogste niveau past, hoe heb je dat dan concreet gemaakt? Hoe maak jij verschil? Voor wie ben jij betekenisvol? Hoe wordt door jou de wereld een stukje mooier? Deel met mij jullie ervaringen. Laten we een verzameling maken van ‘best meaningful practices’. Als er dan weer iemand naar mij toekomt met de opmerking ‘allemaal onzin’, dan geef ik hem gewoon dat verzamelboek. Lijkt mij heel betekenisvol.

Betekenismarketing: the sequal

Op de barricaden!!
De klant staat niet centraal bij betekenismarketing. Die uitspraak riep interessante reacties op. Zelfs eerdere blogs van mij werden gebruikt om mij het tegendeel te bewijzen. Hoe snel wij toch op de barricaden gaan als er aan heersende patronen wordt getornd! Dus bij deze: betekenismarketing, the sequal.

De klant houdt ons in leven
Waarom vinden wij dat de klant wél centraal zou moeten staan? Omdat zonder klanten geen bedrijf of organisatie blijft bestaan. Dus vinden wij de klant héél belangrijk. Juist daarom is het toch vanzelfsprekend dat wij de klant het beste gunnen én geven? En hoe kunnen wij de klant het beste geven? Door hoe dan ook aan zijn wensen te voldoen, ook als wij niet de geschikte partij zijn? Of door alles eerst te toetsen aan onze eigen kwaliteiten?

Het zijn simpele vragen, maar door de ‘gouden tijden’ van de afgelopen jaren hebben we ze misschien iets teveel verwaarloosd. De klant is belangrijk en hoort centraal te staan. En daarom zou iedere organisatie zich iedere keer eerst opnieuw moeten afvragen: zijn wij het beste wat de klant kan overkomen?

Blinde vlek: zijn wij wel goed genoeg?
Betekenismarketing legt die blinde vlek bloot. Eerst kijken naar jezelf: wie ben ik?, waar ben ik goed in?, waarin ben ik onderscheidend?. Zodra je dat helder hebt, communiceer je dat eerlijk en open. Juist dan vind je de klanten die jou nodig hebben en zij vinden jou. Je krijgt dan misschien niet de meeste klanten (alhoewel…), je krijgt zeker de juiste klanten.

Kotlers 3i-model
Philip Kotler schrijft in zijn boek Marketing 3.0 iets vergelijkbaars. Hij noemt het 3i-model: identiteit, integriteit en imago. Wie ben ik? (identiteit), Hoe handel ik? (integriteit), Hoe kom ik over? (imago). Dat zijn allemaal aspecten van de organisatie en niet van de klant. Maar ze zijn belangrijk om te weten, juist vanuit het idee dat de klant zo belangrijk en waardevol is.

Het gaat om de ‘klik’
Betekenismarketing gaat NIET over de klant en ook NIET over jouw organisatie/bedrijf. Het gaat over de verbinding, de ‘klik’, de relatie die jullie samen hebben. Het gaat over maximaal betekenisvol zijn voor elkaar met elkaar.

Liefde is een vies woord

Vrede op aarde. Verbroedering. Samenzijn. Liefde. Woorden die passen bij deze tijd van Kerst en Nieuwjaar. Tenminste… thuis in de privésfeer. Want stel je voor dat we ‘ik hou van jou’ of ‘zolang we samen zijn, is alles goed’ in een zakelijke omgeving zouden uitspreken. Dat is echt ’not done’. Maar waarom eigenlijk? Waarom is liefde beperkt tot het privé-domein? Waarom is het zo moeilijk om liefde in een werkomgeving neer te zetten? Zeker in een tijd waarin werk en privé steeds meer door elkaar lopen, zou toch ook de liefde meer kans moeten krijgen om zich in organisaties te nestelen?

Geld telt
Mensen kijken mij meewarig aan als ik het hier over heb. Ik lijk een sneue figuur. “Een prachtige droom, Rob”, zeggen ze dan, “maar zo zit de wereld niet in elkaar. ” Hoezo, zo zit de wereld niet in elkaar? Wie bepaalt dat? Wij toch met z’n allen. Wie bepaalt of jij je laat leiden door geld, status, luxe, succes of erkenning. Jij toch? Wij zijn de wereld en daarom kunnen wij de wereld veranderen. Wij zijn allemaal vervuld van liefde, jij net zo goed als ik, als de buurman, als je collega en als je klant. We zijn allemaal mensen en we hebben allemaal relaties met elkaar. Waarom is het dan toch zo moeilijk om tegen een collega of klant te zeggen ‘je vervult me met liefde ’ of ‘zolang we samen zijn, is alles goed.’?

De kracht van de liefde
Ironisch is dat het in alle organisaties/bedrijven ooit begon met die zo verfoeide liefde. Een onbedwingbaar verlangen, een passie, een droom is vaak de start. De kracht van de liefde is op dat moment oneindig groot, onvermoeibaar en niet kapot te krijgen zo sterk. De energie die rondgaat, de dynamiek en de flow die heerst is geweldig. Maar ergens tussen toen en later raken we de liefde kwijt. Of beter gezegd: het zicht op de liefde. Want als je goed zoekt en diep graaft, de waan van de dag van je afschudt en korte-termijndoelstellingen opzij schuift, vind je de liefde terug. Gegarandeerd in elke organisatie, in elk bedrijf, in elke afdeling, business unit of bedrijfsonderdeel. En daarmee vind je ook die immens grote kracht terug die ‘jouw club’ in zich heeft om doelen te bereiken, om ‘boven jezelf’ uit te stijgen en verwachtingen te overtreffen. Geloof je me niet? Kijk maar eens om je heen, in de wereldgeschiedenis of in je eigen leven waar liefde toe in staat is. Liefde kan bergen verzetten!!

Herontdekking van liefde in het zakelijk leven
Ik pleit voor de herontdekking van de liefde in organisatie. De liefde als basis voor een werkrelatie. Ik werk met jou samen, omdat ik jou als mens geweldig vind en ik niets liever wil dan samen zijn met jou. Ik gun jou het allerbeste en ik weet: jij mij ook. Voor een deel zijn we hetzelfde, delen we dezelfde visie, waarden of ideeën en voor een deel zijn we aanvullend aan elkaar, kunnen we elkaar versterken en laten groeien. Samen onderweg zijn, samen ontdekken, samen bouwen. Samen mooie dingen doen, met elkaar en voor elkaar. Met jou als collega, als klant, als leverancier, met jou in welke vorm of functie dan ook. Samen met jou de liefde ontdekken en de wereld een beetje mooier maken. Dan is ‘vrede op aarde’ niet meer louter een kerstgedachte. Dan is het onderdeel van onze werkrelatie, onze dienstverleningsovereenkomst, ons raamcontract. En liefdevol is onze werkwijze. Ik wens iedereen een liefdevol 2011.

Sinterklaasgeloof

Voor veel kinderen is dit een spannende tijd, want Sinterklaas is met zijn Pieten in het land. Schoenen worden gezet, liedjes worden gezongen en verlanglijstjes worden ingeleverd. Op de meest uiteenlopende locaties en tijden kun je een Zwarte Piet tegenkomen en soms zelf Sinterklaas.

 Het bijzondere aan de Sinterklaastijd dit jaar voor mij is dat mijn dochter op het randje van geloof en ongeloof zit. Ze hoort verhalen om zich heen over dat de Sint niet zou bestaan, dat het een verklede man is en dat alle Zwarte Pieten geschminkt zijn. Bij de buren trekken ze lootjes en maken ze surprises. En hoe kan de Sint écht op meerdere plaatsen tegelijk zijn? Van de andere kant: je ziet hem toch echt op de boot aankomen, je ziet hem op zijn paard, hij is echt op TV, hij spreekt echt met Dieuwertje Blok en hij woont echt in het grote Pietenhuis. Ook zitten er ’s ochtends echte cadeautjes in je eigen echte schoen en is die echte wortel en dat echte stro echt weg. Wie anders zou dat doen? Wie zou er nou zomaar pakjes in je schoen stoppen (met de buitendeuren goed op slot!). Dat kan alleen de Sint of Piet zijn. En hoe komt anders op pakjesavond die zak vol met cadeautjes voor de deur? Denk je dat de buurman dat doet of zo??

Ook veel volwassenen zitten op de rand van geloof en ongeloof. Niet over het bestaan van Sinterklaas, maar over het bestaan van een zielsbestemming. Dat er Iets of Iemand is die ons stuurt. Soms zijn de tekens zo duidelijk: een oude bekende die we tegen komen, een verhaal dat we om onverklaarbare redenen plots zien staan terwijl we nét over dat onderwerp aan het mijmeren waren, een tv-programma met net dát ene onderwerp, een (telefoon)gesprek dat anders loopt dan verwacht, een krantenbericht, een e-mail, etc. Soms is het gewoon overduidelijk dat je een bepaalde richting op wordt gestuurd. Dat er ergens Iets of Iemand jou een cadeautje geeft, iets wat jij (onbewust) graag hebben wilt. En tegelijkertijd is er dat verstand dat je aan het denken zet en allerlei zaken als ‘toeval’ of ‘belachelijk’ of ‘onzin’ afdoet. Kosmische energie die mijn leven richting geeft? Dat naast verstand en gevoel ook nog ziel invloed heeft op mijn leven? Spirituele lessen die mijn ziel voeden? Karma?

Steeds meer mensen geloven erin. En dat is een begin van spiritueel volwassen worden. Want betekent bij Sinterklaas juist dat er niet in geloven een teken is ‘groter worden’, bij je Zelf of je Zielsbestemming is het net andersom. Erin geloven en het een plaats geven in je leven, betekent dat je groter wordt, dat je groeit en dat je leven meer betekenis krijgt. De tekens die je zo af en toe vanuit het niets in je leven geslingerd krijgt kun je vergelijken met het strooien van pepernoten. Ze trekken voor een kort ogenblik je aandacht naar een bepaalde plek en daar vind je vast iets lekkers of waardevols. Je schoen zetten is vragen om een cadeautjes; een teken, een bemoediging of bevestiging, een uitdaging of een antwoord. Soms krijg je iets, soms ook niet. Ten slotte is daar de zak van Sinterklaas; dat wat je het meest wenste, het liefst wilde en al heel lang vol verlangen op zat te wachten is binnen handbereik. Nu alleen nog uitpakken. Prettige pakjesavond!