Gezocht: werk dat bij jou past.

Confucius zei het al: “wie een leuke baan heeft, hoeft nooit meer te werken.”

De laatste tijd kom ik steeds vaker mensen tegen die zich afvragen welk werk bij hun past. Met het grote aantal werklozen op dit moment is dat ook niet verwonderlijk. Sommigen pakken alles aan om weer aan het werk te kunnen, anderen grijpen de gelegenheid aan om nu eens er achter te komen wat écht bij hun past. En ook mensen die nog werk hebben, worden door wat er om hen heen gebeurt geprikkeld om over hun werk na te denken.

De vier elementen van de ideale baan
Op zoek naar ‘de ideale baan’ adviseer ik altijd om naar vier elementen te kijken:
* Passie
* Talent
* Kennis
* Kunde
De juiste mix van deze vier zal tot het juiste werk leiden.

Passie en talent zijn zogeheten interne factoren. Je hebt ze al. Misschien is je nog niet helemaal duidelijk welke talenten en passies  je allemaal hebt, maar dat je ze hebt, is 100% zeker. Dit geldt voor iedereen: iedereen heeft talenten en passies.

Kennis en kunde (of vaardigheid) zijn externe factoren. Je hebt ze in begin niet of nauwelijks. Je zult ze moeten ontwikkelen. Dat betekent dus veel leren en veel doen.

Je kunt kennis en kunde op allerlei gebieden ontwikkelen, maar het is het meest zinvol, meest logisch, meest waarderend en meest effectief wanneer je kennis en kunde ontwikkelt in het verlengde van je passie en/of talent. Een talentvolle pianospeler met een passie voor klassieke muziek kan veel beter muzieknoten leren en oefenen met pianospelen, dan elektrotechniek leren en oefenen in bedrading aanleggen.

Voor de ideale baan is het dus als eerste belangrijk om je passies en talenten duidelijk zichtbaar te hebben.

Passie
Wat vind je écht ontzettend leuk om te doen? Zo leuk, dat je het altijd wel wilt doen. Zo leuk, dat je (bijna) niets liever wilt dan dat. Zo leuk, dat je er (bijna) alles voor over hebt. Zo leuk, dat je de tijd vergeet wanneer je er mee bezig bent. Iets dat dus duidelijk meer dan ‘gewoon leuk’ is. Je vind het geweldig! Alleen al bij de gedachte er aan gaan je ogen stralen, je hart sneller kloppen en verschijnt er een grote glimlach op je gezicht. Dát is een passie. En dat kan van alles zijn: paardrijden, films maken, huis inrichten, zwemmen, hardlopen, lego bouwen, lezen, auto rijden, verkopen, handel drijven, met dieren omgaan, etc. Voor mij is dat onder andere schrijven, trainen/doceren en coachen. Dat durf ik oprecht mijn passies noemen.

Talent
Iedereen heeft bij de geboorte talenten meegekregen. Maar de leeftijd waarop deze tot uiting komen kan variëren. Het zijn de dingen die bij jou wel als vanzelf lijken te gaan, waarbij je zonder moeite tot een bovengemiddeld resultaat komt. Dat kan het bespelen van een muziekinstrument zijn (sommigen spelen de mooiste melodieën zonder een noot te kunnen lezen) of de boekhouding (altijd in no-time precies de juiste getallen op de juiste plaats) of koken (aanvoelen in welke verhouding de ingrediënten moeten worden samengesteld) of schaatsen (direct vertrouwd op het ijs en praktisch zonder oefenen een pro lijken) of iedere andere denkbare en ondenkbare activiteit. Dat hoeft helemaal niet ingewikkeld of hoogdravend te zijn. Mijn grootste talent is fantaseren. Het hoeft dus ook niet praktisch te zijn. Het is gewoon het antwoord op de vraag: wat kun je enorm goed zonder dat je er moeite voor hoeft te doen waar anderen juist wel moeite voor moeten doen? Een ander talent van mij is om op meerdere manieren iets te kunnen verwoorden, zowel van mezelf als van anderen. Zo was ik op de basisschool al woordvoerder bij een leerlingenprotest.

Als je zelf niet weet wat je talenten zijn, vraag het dan mensen in jouw directe omgeving die jou al enige tijd kennen. Je ouders, broers/zussen, goede vrienden of jarenlange collega’s. Zij weten het vast.

Kennis
Er zijn mensen die kunnen prachtig muziek spelen zonder een noot te kunnen lezen. En ze doen niets liever dan op de saxofoon, de piano of de gitaar te spelen. Ze hebben er talent en passie voor. Maar zonder de kennis van muziekschrift zullen ze nooit van bladmuziek af kunnen spelen. Daarmee beperken ze zich beroepsmatig enorm, omdat daar veel met bladmuziek wordt gewerkt. Dus is het nodig die kennis te vergaren. Hetzelfde geldt voor elk ander talent. Door kennis te vergaren kun je het verder ontwikkelen. Daarom ben ik communicatie gaan studeren en heb een beroepsopleiding voor healer gevolgd.

Kunde/vaardigheid
“Oefening baart kunst.” Meer hoef ik er eigenlijk niet over te zeggen. Door iets vaker te doen, wordt je er handiger (vaardiger) in. En dat geeft meerwaarde voor jezelf en alle betrokkenen. Door wie laat jij je liever opereren: de chirurg die het 1x eerder heeft gedaan of de chirurg die het in de afgelopen 10 jaar al 30x per jaar heeft gedaan? In het blad Intermediair sprak men over de 10.000-uren grens. Bij 10.000 uren ben je volgens hen pas écht vaardig.

Kortsluiting
De ideale baan is dus de juiste mix van deze vier elementen, waarbij kennis en kunde is ontwikkeld binnen het gebied van passie en talent.

Sluiten jouw kennis en kunde niet aan op je passie en talent? Je bent niet de enige. Veel mensen kozen bij de opleidings- of beroepskeuze voor een opleiding/beroep dat:
*          veel geld verdiende,
*          hoge baangarantie had,
*          makkelijk te volbrengen was óf
*          aan de wens van de ouders voldeed

Balans creëren
Wil je toch balans tussen deze vier dan is de beste oplossing om je passie en talent te definiëren en vervolgens daarin alsnog kennis en kunde te ontwikkelen. Dat kan gelukkig tegenwoordig steeds makkelijker. E-learning en simulatieprogramma’s stellen mensen in staat om gewoon thuis op hun eigen tijdstip en tempo kennis en kunde tot zich te nemen. En ook ontstaan er meer cursussen, masterclasses, workshops en clinics. Je moet er dus wel wat voor doen, maar omdat we hier over je passie/talent spreken zal de motivatie zeer waarschijnlijk hoog genoeg zijn.

De vier dimensies van de mens
Deze vier elementen sluiten overigens ook weer prima aan op de vier dimensies van de mens waar ik eerder over schreef.
Passie = emotie = emotionele dimensie
Talent = gave = ziel = spirituele dimensie
Kennis = verstand = mentale dimensie
Kunde = vaardigheid = lichamelijke dimensie

En zo is de cirkel rond.

Dus:
Stap 1: definieer je passie en je talent (daar kan ik je eventueel bij helpen)
Stap 2: vergroot je kennis en kunde op dit gebied
Stap 3: vind het werk waarin je alle vier elementen kwijt kunt

Practice what you preach
Ook ik ga weer de schoolbanken in. Ik wil meer kennis en kunde op het gebied van onderwijsinnovatie (trainen/doceren) en de rol van een coach daarbij. Zo hoop ik mijn werk nóg leuker te maken of eventueel leuker werk te vinden.

Succes met het vinden van de juiste baan waardoor je nooit meer hoeft te werken. 🙂

Advertentie

De mens als kwartetspel

De 4-dimensionale mens. Wel eens van gehoord? Het is het idee dat ieder mens bestaat uit vier dimensies (of niveaus of invalshoeken): fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel. Je kunt ook zeggen: lichaam, geest, hart en ziel. Dat laatste klinkt voor de meeste mensen wat concreter. Die begrippen kom je ook vaker tegen in de dagelijkse taal, bijvoorbeeld in uitspraken als ‘lichaam &geest’ en ‘met hart en ziel’.

Anders en toch hetzelfde
Wat betekent deze menselijke vierdeling nu eigenlijk concreet? Om het simpel te houden: ons lichaam stelt ons in staat aan te raken, onze geest zorgt voor het denkwerk, ons hart laat ons voelen en onze ziel regelt het onbewust weten. Alle vier doen ze dus iets anders. Tegelijk doen ze eigenlijk hetzelfde. Nu wordt het dus iets complexer: iedere actie in elke dimensie heeft een equivalent van die actie bij de andere.

Verbinding op vier niveaus
Een voorbeeld: via het lichaam verbindt jij je met anderen door aanraken, bijvoorbeeld een hand geven of omhelzen. Via de geest verbindt jij je met anderen door –heel rationeel- eigenschappen/kwaliteiten van die persoon in herinnering te brengen. Het hart verbindt zich via emoties. Je wordt van binnen warm of koud, krijgt vlinders in de buik of een knoop in de maag. De ziel verbindt zich op meer abstracte wijze, te vluchtig voor ons om waar te nemen, maar telepathie is een mooi voorbeeld van zielencontact.

Om het allemaal nóg concreter te maken: dit betekent bijvoorbeeld dat voor ieder fysiek orgaan (bv. lever) een mentaal, emotioneel en spiritueel gelijke te vinden is, dat voor ieder mentaal proces (bv. piekeren) een fysiek, emotioneel en spiritueel gelijke bestaat, enzovoorts.

De vier dimensies in werking
Hoe dit alles nu in de praktijk werkt laat ik graag met een concreet voor beeld zien. De lever is een orgaan dat als een van de belangrijkste taken heeft het zuiveren van bloed. Dat is in de fysieke dimensie. ‘Zuiveren’ is hier de activiteit die dus ook in de andere dimensies aanwezig is. Op mentaal niveau betekent het dan zuiveren van gedachten (denk je steeds aan dingen waar je niet aan wilt denken of van jezelf niet aan mag denken?), op emotioneel niveau het zuiveren van gevoelens (bv. onverwerkte emoties door een scheiding of verlies alsnog verwerken) en op zielsniveau heeft het betrekking op de filtering van welke informatie vanuit het onbewustzijn naar het bewustzijn gaat.

Gebruik van de vier dimensies
Wat heb je nu aan deze wetenschap? Bij alternatieve geneeswijzen als healing wordt van deze wetenschap vaak en graag gebruik gemaakt. Bij een verstoring in één dimensie wordt het equivalent in een andere dimensie gebruikt om verlichting of genezing te activeren.

Heeft iemand last van onverwerkte emoties of vergiftigende gedachten, dan kun je dus via de lever werken aan deze klachten. Vaak komt dan iets los, wat tijdens een na-gesprek besproken wordt. Of: heeft iemand een leverkwaal, dan kun je via een van de andere drie dimensies deze kwaal behandelen.

Dit kun je ook bij jezelf toepassen. Stress? Nekklachten? Wat zou in een van de andere dimensie de equivalent zijn? Via die weg/invalshoek kun je wellicht een oorzaak ontdekken en tot verlichting/genezing komen. Probeer het maar eens.

Balans
Hoe beter de vier dimensies in balans zijn, des te beter de mens functioneert. Het is eigenlijk een groot kwartetspel. Degene met de meeste complete setjes wint.
– “Mag ik van jou van ‘de longen’ de spirituele dimensie?”
– “Nee, die heb ik niet. Mag ik van jou van ‘piekeren’ de fysieke dimensie?”
– “Alsjeblieft.”
– “Kwartet!”

Socrates en het vermogen te verwonderen

Bij het opruimen van mijn werkkamer kwam ik afgelopen week de filosofische best-seller ‘De wereld van Sofie’ tegen. Ik kan me het lezen van dit boek nog goed herinneren. Wat een feest! Ik ging er bijna filosofie door studeren. Ook voor ‘de harde werkelijkheid’ van organisaties, biedt dit boek interessante eye-openers. De mooiste van allemaal vind ik de kracht van verwondering.

 

Verwondering

Ik was al direct bij het begin geboeid toen ik las: “Het enige wat we nodig hebben om een goed filosoof te worden, is het vermogen om te verwonderen”. In de basis is dat namelijk één van de innerlijke vermogens die ik graag bij mensen laat ontwaken. Welk een prachtig instrument is verwondering! Het houdt ons scherp bij al die zaken die buiten het vermogen van ons ratio valt. En zeker in ons werk hebben we dat steeds vaker hard nodig.

 

Puur

Kinderen zijn meesters in verwondering, vooral als ze tussen 4 en 8 jaar oud zijn. Wat kunnen wij volwassenen in dat opzicht veel van hen leren. Kinderen zijn in staat om het meest alledaagse vol verwondering gade te slaan.

 

Een van mijn mooiste momenten hierin is wanneer ik mijn dochter vol opwinding van ver hoor roepen: “Papa, papa, kom snel, kom snel.” Ik haast mij naar buiten toe, vol verwachting van iets groots om vervolgens mijn dochter te zien met op haar hand een onzelieveheersbeestje. Ze kijkt mij met grote ogen aan en zegt vol verwondering: “ze kunnen ook vliegen, papa. Wist je dat?” Prachtig, die puurheid.

 

Dóór, dóór, dóór!

Binnen organisaties vinden we verwondering vaak een storende factor. Het betekent meestal dat iets anders is dan verwacht en aandacht vraagt. Het reguliere proces wordt vertraagd en dat heeft vervelende consequenties voor targets, winst, omzet. Verwondering betekent vaak stilstaan en als we ergens de kriebels van krijgen dan is het wel stilstaan. We moeten dóór, dóór, dóór!

 

Innovatie

Blijkbaar zijn we dan toch even vergeten dat alle innovatie voortkomt uit verwondering. En stel je eens een wereld voor zonder innovatie: geen internet, geen telefoon, geen auto, geen huizen, geen boeken, geen vuur.

 

Verwondering stelt ons in staat om op een andere manier te kijken naar alledaagse zaken. Als je bedenkt dat alles in de ICT opgebouwd is uit louter enen en nullen, dan kun je toch niets anders dan je verwonderen over alle digitale ontwikkelingen?

 

Nieuwe impulsen

In veel organisaties is sprake van ingesleten of vastgeroeste patronen en doorgeschoten uitvoering van (in basis goede) regels en procedures. Als we ons hier al bewust van zijn – vaak niet namelijk-, dan weten we niet goed hoe hier verandering in te brengen. Het vermogen om te verwonderen geeft ruimte voor het ontvangen van nieuwe impulsen. Nieuwe impulsen creëren een andere kijk en dat is de start van een nieuwe richting.

 

Meer volgende week

Voor iedereen die zijn verwondering ‘kwijt’ is en het nu weer graag terug wil: het is heel makkelijk terug te krijgen. Lees volgende week mijn blog maar. Dan vertel ik je er alles over.

Beloning over 20 jaar

In ‘de nieuwe wereld’ gaat het onder andere over ‘resultaten op lange termijn’ en rentmeesterschap. Dat als tegenhanger van het nu, waar het gaat over bonussen aan het eind van één jaar en jaarlijkse stijging van winst en ‘shareholdersvalue’. Nu ben ik zo’n persoon dat altijd een uitdaging ziet in het verenigingen van tegenstellingen. Ik geloof namelijk niet in het tegengestelde van tegenstellingen.

 

De paradox van tegenstellingen

Wat ik daar mee bedoel, is dat tegenstellingen volgens mij juist samen een geheel vormen. Het Yin-Yang symbool is daar een geweldig mooi voorbeeld van en ook bijvoorbeeld een klassieke weegschaal. Bij zo’n weegschaal hangt uiterst links een gewicht en uiterst rechts ook een. Los van elkaar hebben ze geen duidelijke meerwaarde. Juist verenigd met elkaar vormen ze een geheel. En dat geheel is in balans te brengen door beide op elkaar af te stemmen.

 

Rentmeesterschapsbonus

Dus: hoe brengen we rentmeesterschap en bonussen samen? Het volgende proefballonnetje wil ik daar wel eens op los laten. De gemiddelde termijn van een leidinggevende is 4 tot 7 jaar. Bonussen worden verdiend over het werk in die periode. Dat gaan we veranderen. Bonussen worden verstrekt 15, 20 en 30 jaar na aanvang van het dienstverband en hebben betrekking op de resultaten/verdiensten van diezelfde periode (dus ook 15, 20 en 30 jaar).

 

De toekomst beïnvloedt jouw Nu

Dat betekent dat in de meeste gevallen de prestaties van je opvolgers van grote invloed zijn op jouw bonus. Sterker nog: als jij maar 4 jaar aanblijft als leidinggevende, hebben de prestaties van je opvolgers waarschijnlijk een grotere invloed op jouw bonus dan jouw eigen prestaties. Wat zou dit doen met het gedrag van leidinggevenden? Hoe zal dit van invloed zijn op hun strategie en hun besluitvorming?

 

Balans tussen Nu en Straks

Leidinggevenden zullen nadenken over de consequenties op lange termijn, ze zullen zoeken naar opvolgers die ‘het erfgoed’ zo goed mogelijk verder kunnen ontwikkelen (rentmeesterschap in optima forma). Omdat ze echter ook de korte termijn in de gaten moeten houden, want zonder kortetermijnresultaten is er helemaal geen lange termijn, zal er mijns inziens een interessante balans worden gezocht tussen kortetermijnresultaten en langtermijnresultaten. En dat hoeven heus niet alleen maar financiële resultaten te zijn. Dat kunnen ook bijvoorbeeld maatschappelijke, ecologische of spirituele resultaten zijn.

 

Jouw mening nu telt

Wie vult mij aan bij dit proefballonnetje? Wat gaat er gebeuren met (het gedrag van) leidinggevenden en met beleid en uitvoering van organisaties als bonussen alleen nog maar worden verstrekt over resultaten op de langetermijn?

Acceptatie of tevredenheid?

Als je je verdiept in de diverse religies en spirituele stromingen, merk je hoeveel overeenkomsten er eigenlijk zijn. Wat dat betreft is het verbazingwekkend dat er zoveel oorlog, ruzie en andere conflicten zijn hieromtrent. Zo ben ik een overtuigd en belijdend christen, maar heb ik de werkelijke, diepere betekenis van Jezus als het Licht van de wereld pas begrepen toen ik bij een niet-religieuze cursus spiritualiteit een heel andere benadering kreeg te horen over ‘het Licht’.

Wat je in iedere stroming tegenkomt is het begrip ‘acceptatie’. Een mens is pas werkelijk verlost als hij in volledige acceptatie leeft. Dat klinkt heel mooi, maar wat betekent dat eigenlijk? Wat kunnen we ermee? Laat ik het eens op mezelf betrekken. Wat betekent het voor mij dat ik in volledige acceptatie leef? Dat betekent bijvoorbeeld dat ik accepteer dat ik een halve baan heb i.p.v. een hele (waar ik al bijna een jaar naar zoek). Dat betekent dat ik accepteer dat ik ongewenst en onverwacht geen auto meer heb. Dat betekent dat ik accepteer dat mijn dochter maar de helft van de week bij mij is. Maar het gaat verder dan ‘hebben’. Het gaat ook over ‘zijn’. Het betekent namelijk ook dat ik accepteer dat ik vaak erg ongeduldig ben, dat ik eigenzinnig ben en dat ik stiekem toch vaak een oordeel over mensen heb, terwijl ik weet en vind dat zoiets niet hoort.

Als je dit zo leest, zou je denken dat acceptatie betekent dat je tevreden bent met wat je hebt en wie je bent, ook als dat iets is wat je niet wilt. Dat is ook wat je vaak van anderen hoort en wat je leest. Toch ben ik het daar niet mee eens. Lees de volgende zinnen maar eens en laat ze goed tot je door dringen:

“Ik accepteer wie ik ben.”
“Ik ben tevreden met mezelf.”

Als ik die twee zinnen lees, dan voel ik echt een verschil. Het eerste voelt als inspanning, alsof ik mijn best ergens voor moet doen. Het tweede voelt heel natuurlijk aan. Bij het eerste ben ik me bewust van het ‘niet-willen’ en bij het tweede niet. Voor mij is acceptatie dan ook niet hetzelfde als tevredenheid. Acceptatie is een tussenstation op weg naar tevredenheid. Als ik tevreden ben, heb ik bereikt wat ik wil.

Dat zou dus betekenen dat als ik nog niet bereikt heb wat ik wil, ik niet tevreden ben. En dat is dus niet zo. Ik ben wél tevreden met de huidige situatie omdat ik weet dat dit niet het eindpunt is. Volgens mij is dat acceptatie. Acceptatie is in het nu tevreden zijn met het nu terwijl ik onderweg bent naar…

En als ik dan dat doel heb bereikt? Dan voel ik voldoening, ook een vorm van tevredenheid, maar toch van een andere orde. Dus: onderweg naar voldoening, leef ik in acceptatie. En zo ben ik eigenlijk constant tevreden. Kijk, van dat besef krijg ik nou een gevoel van voldoening.

Gelukkig 2011!

Het jaar 2010 is vandaag aangebroken. Dat is eigenlijk slecht nieuws voor mij. Ik geloof er namelijk in dat je (deels) je eigen werkelijkheid kunt vormgeven door energie te sturen. Vanaf begin augustus heb ik dit gedaan met als doel in 2009 meer werk en daardoor meer inkomsten te hebben. Ik heb dit gedaan via visualisaties, positieve affirmaties, meditaties, het uitspreken en opschrijven van wensen en door er op allerlei andere manieren aandacht aan te geven. Het is niet gelukt. Mijn werkzame situatie is op 1 januari 2010 nog hetzelfde als heel 2009. Dat op zich zou al voldoende moeten zijn om deze filosofie van het sturen van energie als flauwekul af te doen.

Wat het nog extra pijnlijk maakt is dat omtrent deze kwestie ook gependeld heb, ‘het boek met alle antwoorden’ heb geraadpleegd, tarotkaarten heb gelegd en mijn spirituele gids heb laten spreken. Alle antwoorden waren duidelijk: in 2009 zou ik inderdaad meer werk en meer salaris hebben. Toch is het niet gebeurd. Ik zou elke vorm van ‘het andere weten’ nu moeten afzweren en niemand zou het mij kwalijk (kunnen) nemen.

En toch doe ik het niet. Ik blijf overtuigd van het idee van energie sturen. Ik ‘moet’ wel, ik ‘weet’ namelijk dat het klopt. Notabene in mijn eigen boek ‘Resultaatgericht fantaseren’ schrijf ik direct gericht aan de lezer om te accepteren dat een imaginaire werkelijkheid ook een werkelijkheid is en dat je dan meer kans van slagen hebt bij het realiseren van de fysieke werkelijkheid.

Het is eigenlijk net als geloven in God. Je kunt veel aan Hem vragen, wat er gerealiseerd wordt, ligt in Zijn handen en alleen Hij weet waarom. Het staat ook in de bijbel en wordt vaak in gebeden genoemd (o.a. in het Onze Vader): ‘Uw wil geschiedde, niet het mijne.’ Dit ene zinnetje en de gedachte erachter is voor mij nog steeds een van de meest duidelijke aanwijzingen van de overeenkomsten tussen het christelijk geloof en andere spirituele mystieken.

Ik blijf er dus bij dat energie sturen werkt. Waarom het dan toch in dit ene specifieke geval niet werkt, weet ik niet. Want zoals we allemaal weten uit het boek ‘The deeper secret’ van Annemarie Postma, is er meer om ons heen dat bepaald of een wens gerealiseerd wordt. Er zal dus wel een goede reden zijn waarom ik nog niet meer werk. Nu is het zo dat ik mijn ‘andere weten’ redelijk ontwikkeld heb en dus ben ik via dat kanaal op zoek gegaan naar het antwoord. Hoe vervelend het ook klinkt, maar toen ik als antwoord kreeg ‘je moet eerst nog iets leren, voordat je hier aan toe bent’ wist ik dat het waar was.

Ik weet dus wél waarom mijn wens niet is uitgekomen en als ik diep in mijn hart kijk, heb ik het eigenlijk altijd al geweten. Ik moet eerst nog iets anders leren. Wat dat is? Tja,… ik vertel het zodra ik het onder de knie heb en als mijn gedachtengang juist is, is dat zodra ik een nieuwe functie heb of uitbreiding van mijn huidige werk. Zal dat in 2010 zijn? Die vraag durf ik niet te stellen, maar ik weet het antwoord zodra er een ‘Gelukkig 2011’ in ons land weerklinkt.

Goede voornemens

Normaal gesproken hoor je mensen pas met Oud&Nieuw over goede voornemens. Veel mensen maken ze dan en minstens 90% moet na korte tijd constateren dat het wéér niet is gelukt. Mijn goede voornemen rondom dit blog was dagelijks mijn overpeinzingen op papier te zetten. Het aspect ‘dagelijks’ in dit voornemen is helemaal niet van de grond gekomen en als ik nu kijk naar hoevaak ik wel iets geblogt heb, kun je ook rustig termen als ‘geregeld’ en ‘vaak’ als mislukt noemen. Het is bijna 1 januari 2010. Zal ik het bloggen dan maar als Nieuwjaarsvoornemen neerzetten in een tweede poging dagelijks iets op papier te zetten of zal ik het doel van dit blog iets veranderen?

Als kerstwens mailde ik een spirituele tekst naar mijn bekenden. Een van hen vond dit een leuke tekst voor de website www.inspirerendleven.nl. Alleen die naam al intrigeert mij. Want wie wil er niet inspirerend leven? Ik in ieder geval wel. Ik wil graag geïnspireerd worden door mensen en zaken om mij heen en op mijn beurt wil ik zelf ook een inspiratie zijn voor anderen. Ik zou dus het doel van dit blog kunnen veranderen in onregelmatig teksten plaatsen om te inspireren (mijzelf of anderen). Dat sluit in ieder geval aan bij de huidige werkelijkheid.

Mijn goede voornemen voor vandaag is dat ik mij ga verdiepen in die website www.inspirerendleven.nl . Wat ik dan met deze blog doe, merken we in het nieuwe jaar wel.

Sinterklaasgeloof

Voor veel kinderen is dit een spannende tijd, want Sinterklaas is met zijn Pieten in het land. Schoenen worden gezet, liedjes worden gezongen en verlanglijstjes worden ingeleverd. Op de meest uiteenlopende locaties en tijden kun je een Zwarte Piet tegenkomen en soms zelf Sinterklaas.

 Het bijzondere aan de Sinterklaastijd dit jaar voor mij is dat mijn dochter op het randje van geloof en ongeloof zit. Ze hoort verhalen om zich heen over dat de Sint niet zou bestaan, dat het een verklede man is en dat alle Zwarte Pieten geschminkt zijn. Bij de buren trekken ze lootjes en maken ze surprises. En hoe kan de Sint écht op meerdere plaatsen tegelijk zijn? Van de andere kant: je ziet hem toch echt op de boot aankomen, je ziet hem op zijn paard, hij is echt op TV, hij spreekt echt met Dieuwertje Blok en hij woont echt in het grote Pietenhuis. Ook zitten er ’s ochtends echte cadeautjes in je eigen echte schoen en is die echte wortel en dat echte stro echt weg. Wie anders zou dat doen? Wie zou er nou zomaar pakjes in je schoen stoppen (met de buitendeuren goed op slot!). Dat kan alleen de Sint of Piet zijn. En hoe komt anders op pakjesavond die zak vol met cadeautjes voor de deur? Denk je dat de buurman dat doet of zo??

Ook veel volwassenen zitten op de rand van geloof en ongeloof. Niet over het bestaan van Sinterklaas, maar over het bestaan van een zielsbestemming. Dat er Iets of Iemand is die ons stuurt. Soms zijn de tekens zo duidelijk: een oude bekende die we tegen komen, een verhaal dat we om onverklaarbare redenen plots zien staan terwijl we nét over dat onderwerp aan het mijmeren waren, een tv-programma met net dát ene onderwerp, een (telefoon)gesprek dat anders loopt dan verwacht, een krantenbericht, een e-mail, etc. Soms is het gewoon overduidelijk dat je een bepaalde richting op wordt gestuurd. Dat er ergens Iets of Iemand jou een cadeautje geeft, iets wat jij (onbewust) graag hebben wilt. En tegelijkertijd is er dat verstand dat je aan het denken zet en allerlei zaken als ‘toeval’ of ‘belachelijk’ of ‘onzin’ afdoet. Kosmische energie die mijn leven richting geeft? Dat naast verstand en gevoel ook nog ziel invloed heeft op mijn leven? Spirituele lessen die mijn ziel voeden? Karma?

Steeds meer mensen geloven erin. En dat is een begin van spiritueel volwassen worden. Want betekent bij Sinterklaas juist dat er niet in geloven een teken is ‘groter worden’, bij je Zelf of je Zielsbestemming is het net andersom. Erin geloven en het een plaats geven in je leven, betekent dat je groter wordt, dat je groeit en dat je leven meer betekenis krijgt. De tekens die je zo af en toe vanuit het niets in je leven geslingerd krijgt kun je vergelijken met het strooien van pepernoten. Ze trekken voor een kort ogenblik je aandacht naar een bepaalde plek en daar vind je vast iets lekkers of waardevols. Je schoen zetten is vragen om een cadeautjes; een teken, een bemoediging of bevestiging, een uitdaging of een antwoord. Soms krijg je iets, soms ook niet. Ten slotte is daar de zak van Sinterklaas; dat wat je het meest wenste, het liefst wilde en al heel lang vol verlangen op zat te wachten is binnen handbereik. Nu alleen nog uitpakken. Prettige pakjesavond!