Kerstblog: “U zult uw Redder vinden in een oude stal, liggend in een voerbak voor de dieren.”

“Uw Redder is gearriveerd. U treft hem in een stal, liggend in een voerbak voor de dieren.”

Wie? Wat? Waarheen?
Kerst 2012. Een wereld in beroering en dat is nog zachtjes uitgedrukt. Steeds meer mensen, organisaties en zelfs landen raken in de verdrukking. We kijken met z’n allen onzeker om ons heen. Wat gebeurt er in hemelsnaam? Wat moet ik doen? Waar moet ik heen? Wat is er aan de hand in de wereld, in mijn organisatie, in mijn leven? Waar is iemand om op te leunen? Iemand die mij zegt welke richting ik op moet? Of op z’n minst iemand die op kalme toon zegt dat het wel weer goed komt?

Redding is nabij
Tweeduizendentwaalf jaar geleden was het niet anders. Grote ontreddering, crises, onzekere tijden, mensen zochten naar houvast, naar richting. Ogen waren gericht op het hof, maar ook keizers, faraos en hun wijze mannen hadden niet de gewenste antwoorden. Uiteindelijk kwam de redding voor velen uit een totaal onverwachte hoek: in een uithoek van een derderangs dorp werd in een verlaten stal een kind geboren. Bij gebrek aan beter werd de voerbak van de dieren gebruikt als wieg. Dit kind, Jezus, werd uiteindelijk door velen gezien als Redder, Richtinggever, Leider.

Op zoek naar…
Moeten we nu met z’n allen weer op zoek gaan naar ‘een nieuwe Jezus’? Nee, volgens mij niet. Maar wat dit verhaal ons wél vertellen kan, is dat we voor verlichting en verlossing misschien eens op andere plekken moeten zoeken, onbekende terreinen moeten betreden en niet-voor-de-hand-liggende ideeën een kans moeten geven.

Koers bepalen vanuit je eigen Essentie
Steeds meer mensen en organisaties ontdekken dat de manier waarop wij gewend zijn te doen, niet meer datgene oplevert wat we er van verwachten op basis van onze kennis en ervaring. Als de manier waarop jij gewend bent te doen opeens niet meer werkt en je op zoek moet naar iets anders, dan ben je een moment stuurloos, richtingloos. Om een nieuwe richting te bepalen, is het wel van essentieel belang om te weten wat de essentie van je bestaan is en het doel dat je uiteindelijk wilt bereiken. Laat door alle weelde en uitspattingen van de afgelopen jaren dat nu net dé twee zaken zijn die mensen en organisaties niet meer (her)kennen. En als je niet weet wat je eigen essentie is, de spil van je eigen Ik, en ook niet weet waarvoor je op deze aarde bent, welk doel je uiteindelijk wenst te bereiken… tja, dan is het logisch dat angst en onzekerheid toeslaat.

Doe het eens anders
Stop nu eens met het gebruiken van je verstand om uit de draaikolk te komen die je stuurloos, richtingloos en weerloos maakt. Heb je nog niet in de gaten dat dat niet (meer) werkt? Onder andere wijlen Steven Covey wist te vertellen dat een mens eigenlijk vier vormen van intelligentie bezit: fysiek (lichamelijke reacties), mentaal (verstand), emotioneel (gevoelens) en spiritueel (intuïtie). We proberen vooral met onze mentale intelligentie (héél veel nadenken) en onze fysieke intelligentie (héél hard werken) weer op koers te komen. Helaas zonder veel succes.

Wat wél werkt
Hoe lang zal het nog duren voor we de andere twee ontdekken en gaan gebruiken? Wanneer gaan we de paleizen van het verstand verlaten om in de onooglijke en verlaten buitengebieden van onze persoonlijkheid het gevoel en de intuïtie te ontdekken? En ja, áls we het dan eindelijk ontdekken, zal het een baby zijn, net als 2012 jaar geleden. Nog niet in staat tot veel, maar kirrend van vreugde dat het ontdekt is. Dus moeten we het voeden, aandacht geven, er mee spelen en het serieus nemen. Als we dat doen met ons gevoel en onze intuïtie, als mens en/of organisatie, dan zal het ons snel helpen om richting te geven en houvast te bieden.

En als je goed luistert naar je eigen innerlijk, zul je een stemmetje op kalme toon horen zeggen dat het allemaal wel weer goed komt. En zo is het.

Ik wens je gezegende kerstdagen en een koersvast nieuw jaar.

Advertentie

Sinterklaasgeloof

Voor veel kinderen is dit een spannende tijd, want Sinterklaas is met zijn Pieten in het land. Schoenen worden gezet, liedjes worden gezongen en verlanglijstjes worden ingeleverd. Op de meest uiteenlopende locaties en tijden kun je een Zwarte Piet tegenkomen en soms zelf Sinterklaas.

 Het bijzondere aan de Sinterklaastijd dit jaar voor mij is dat mijn dochter op het randje van geloof en ongeloof zit. Ze hoort verhalen om zich heen over dat de Sint niet zou bestaan, dat het een verklede man is en dat alle Zwarte Pieten geschminkt zijn. Bij de buren trekken ze lootjes en maken ze surprises. En hoe kan de Sint écht op meerdere plaatsen tegelijk zijn? Van de andere kant: je ziet hem toch echt op de boot aankomen, je ziet hem op zijn paard, hij is echt op TV, hij spreekt echt met Dieuwertje Blok en hij woont echt in het grote Pietenhuis. Ook zitten er ’s ochtends echte cadeautjes in je eigen echte schoen en is die echte wortel en dat echte stro echt weg. Wie anders zou dat doen? Wie zou er nou zomaar pakjes in je schoen stoppen (met de buitendeuren goed op slot!). Dat kan alleen de Sint of Piet zijn. En hoe komt anders op pakjesavond die zak vol met cadeautjes voor de deur? Denk je dat de buurman dat doet of zo??

Ook veel volwassenen zitten op de rand van geloof en ongeloof. Niet over het bestaan van Sinterklaas, maar over het bestaan van een zielsbestemming. Dat er Iets of Iemand is die ons stuurt. Soms zijn de tekens zo duidelijk: een oude bekende die we tegen komen, een verhaal dat we om onverklaarbare redenen plots zien staan terwijl we nét over dat onderwerp aan het mijmeren waren, een tv-programma met net dát ene onderwerp, een (telefoon)gesprek dat anders loopt dan verwacht, een krantenbericht, een e-mail, etc. Soms is het gewoon overduidelijk dat je een bepaalde richting op wordt gestuurd. Dat er ergens Iets of Iemand jou een cadeautje geeft, iets wat jij (onbewust) graag hebben wilt. En tegelijkertijd is er dat verstand dat je aan het denken zet en allerlei zaken als ‘toeval’ of ‘belachelijk’ of ‘onzin’ afdoet. Kosmische energie die mijn leven richting geeft? Dat naast verstand en gevoel ook nog ziel invloed heeft op mijn leven? Spirituele lessen die mijn ziel voeden? Karma?

Steeds meer mensen geloven erin. En dat is een begin van spiritueel volwassen worden. Want betekent bij Sinterklaas juist dat er niet in geloven een teken is ‘groter worden’, bij je Zelf of je Zielsbestemming is het net andersom. Erin geloven en het een plaats geven in je leven, betekent dat je groter wordt, dat je groeit en dat je leven meer betekenis krijgt. De tekens die je zo af en toe vanuit het niets in je leven geslingerd krijgt kun je vergelijken met het strooien van pepernoten. Ze trekken voor een kort ogenblik je aandacht naar een bepaalde plek en daar vind je vast iets lekkers of waardevols. Je schoen zetten is vragen om een cadeautjes; een teken, een bemoediging of bevestiging, een uitdaging of een antwoord. Soms krijg je iets, soms ook niet. Ten slotte is daar de zak van Sinterklaas; dat wat je het meest wenste, het liefst wilde en al heel lang vol verlangen op zat te wachten is binnen handbereik. Nu alleen nog uitpakken. Prettige pakjesavond!